Lopičić Jančić, Jelena Đ. (2017) Međunarodna zaštita ranjenika bolesnika i sanitetskog osoblja. Nacionalni interes, 28 (1). pp. 141-170. ISSN 1820-4996

Text Ni 28-1-2017-7.pdf Download (824kB)

Abstract

Ratovi i oružani sukobi koji su nastali još u davna vremena sa stvaranjem prvih država nastavili su se u kon­tinuitetu sa manjim ili većim prekidima sve do današnjih dana. U svim ratovima i oružanim sukobima najviše su pored vojnika stradala i civilna lica, ratni zarobljenici, ranjenici, bolesnici i sanitetsko osoblje. U to vreme nisu postojala nikakva opšte usvojena pravila za vođenje ratova, niti izbor sredstava koja se mogu upotrebljavati, niti koja su lica zaštićena u ratovima. Tek u drugoj polovini XIX veka nastaje prva kodifikacija pravila ratnog prava i to osnivanjem Međunarodnog Crvenog krsta u Ženevi 1863. godine. Vrlo brzo je došlo do donošenja niza međunarodnih konvencija kojima se reguliše ratno pravo. Na ovaj način je prvi put u istoriji civilizacije na međunarodnom pla­nu izvršena međunarodna kodifikacija ratnog prava i na određeni način ublažila sve strahote stradanja i patnje vojnih i civilnih lica. U navedenim međunarodnim konvencijama značajno mesto zauzimaju sanitetske vojne i civilne službe koje imaju posebnu zaštitu bez obzira kojoj zaraćenoj strani pripadaju. Dalja progresivna humanizacija rat­nog prava nastavlja se i u XX veku kada se usvajaju poznate i opšte prihvaćene Ženevske konvencije iz 1929. godine, Ženevske konvencije iz 1949. godine i Dopunski protokoli uz ove Konvencije iz 1977. godine. Iako navedene Ženevske konvencije iz 1949. godine i Dopunski protokoli uz ove Konvencije iz 1977. godine nisu savršene i sveobuhvatne, one predstavljaju veoma važan i nezaobilazan međunarodni instrument zaštite civilnog stanovništva, ratnih zarobljenika, ranjenika, bolesnika, brodolomnika i sanitetskog osoblja u svim ratovima i oružanim sukobima, a opravdale su svoje postojanje u humanizaciji ratova i oružanih sukoba.

Actions (login required)

View Item